Tongariro Crossing
Blijf op de hoogte en volg Remco
07 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, National Park
Dat was het dan, het einde van New Zealand.
Nu weer terug in Wellington, morgen weer richting Auckland.
12 Maart vlieg ik dan vanaf Auckland naar Bangkok Thailand.
Op 1 maart ben ik begonnen met een 3 daagse kano tocht over de Whanganui river.
de toch word de Whanganui journey genoemd en is 87 km lang en liep van Whakahoro naar Pipiriki.
De spullen die ik de 3 dagen nodig had verdeeld over 2 waterdichte tonnen en dat op de kano gebonden.
De eerste dag was de langste en de zwaarste dag naar John Cull hut waar ik de nacht heb doorgebracht (37 km).
De volgende dag om 9 uur vertrokken voor een tocht van 29 km.
Tijdens de tocht kon je uitstappen voor een wandeling naar The bridge to nowheree
Ze hebben ooit een keer een brug gemaakt om een weg aan te leggen, maar na een tijdje kwamen ze erachter dat het landschap niet geschikt is voor een weg.
Dus zijn ze er mee gestopt.
De 2e nacht heb ik geslapen bij een Maori huis, hier had je een prachtig uitzicht over de rivier.
De laatste dag was maar 21 km naar pikiriki waar ik opgehaald werd door de kayak company en werd afgezet bij de hostel in National Park.
De whanganui river is echt prachtig, sommige stukken is er bijna geen stroming op de rivier en andere stukken heb je stroomversnellingen en watervallen.
Vooral de laatste 2 watervallen waren er lastig, dit staat op de kaart ook aangegeven als gevaarlijk.
Eerst kom je in een sterke stroming terecht daarna komt de waterval, na de waterval kom je weer in een sterke stroming terecht hierna moest je een scherpe bocht maken om tussen een grote rots en een rotswand.
Gelukkig deze 3 dagen niet met de kano omgegaan.
In National park de Tongariro Crossing gedaan.
De Tongariro crossing is 1 van de mooiste wandeling van new Zealand, de wandeling loopt door een vulkanich gebied.
In dit gebied liggen 3 vulkanen, het zijn de meest actieve vulkanen ter wereld.
Gemiddeld is er elke 3 jaar een uitbarsting.
De laatste was op 21 november 2012, in 2012 zijn er 2 uitbarsting geweest.
Een deel van de crossing is nog steeds gesloten om het er nog te warm is en omdat er op verschillende plaatsen nog steeds rook uit de grond komt.
Ik heb de zwaarste wandeling van de crossing gemaakt namelijk naar de top van Mount Ngarahou (Mt Doom in LOTR).
Het is niet echt een wandeling maar meer klimmen.
Er loopt geen pad naar boven, je moet over rotsen naar boven klimmen.
In totaal heb ik er 2 uur over gedaan om naar boven te komen, wat echt ongelooflijk gevaarlijk was door de sterke wind.
Soms kwamen er grote rotsblokken naar beneden vallen of je ging op een grote steen staan die ook gelijk naar beneden valt , zodat je een paar meter naar beneden glijdt.
De top was maar 1,5 meter breed voordat de gigantische krater begint.
Op de top kon ik helaas niet staan anders werd je gelijk de krater ingeblazen, gelukkig kon ik achter een grote rots gaan zitten waar ik een prachtig uitzicht had.
De krater was echt super groot en diep, op de bodem van de krater lag een laag ijs.
Toen het weer tijd was om naar beneden te gaan ben ik naar de andere kant van de vulkaan gekropen waar alleen grind lag.
Vanuit hier kon je makkelijk naar beneden springen en glijden, maar wel een paar keer gevallen en mijn hand opengehaald.
Ik heb er maar 25 minuten over gedaan om naar beneden te komen.
Het was echt de zwaarste wandeling die ik ooit gemaakt heb.
De volgende dag een wandeling gemaakt naar een waterval wat echt prachtig was, en de dag erna hele dag in de jacuzzi gezeten en film gekeken.
Het volgende reisverslag komt uit Thailand YEEAH!!!
Nu weer terug in Wellington, morgen weer richting Auckland.
12 Maart vlieg ik dan vanaf Auckland naar Bangkok Thailand.
Op 1 maart ben ik begonnen met een 3 daagse kano tocht over de Whanganui river.
de toch word de Whanganui journey genoemd en is 87 km lang en liep van Whakahoro naar Pipiriki.
De spullen die ik de 3 dagen nodig had verdeeld over 2 waterdichte tonnen en dat op de kano gebonden.
De eerste dag was de langste en de zwaarste dag naar John Cull hut waar ik de nacht heb doorgebracht (37 km).
De volgende dag om 9 uur vertrokken voor een tocht van 29 km.
Tijdens de tocht kon je uitstappen voor een wandeling naar The bridge to nowheree
Ze hebben ooit een keer een brug gemaakt om een weg aan te leggen, maar na een tijdje kwamen ze erachter dat het landschap niet geschikt is voor een weg.
Dus zijn ze er mee gestopt.
De 2e nacht heb ik geslapen bij een Maori huis, hier had je een prachtig uitzicht over de rivier.
De laatste dag was maar 21 km naar pikiriki waar ik opgehaald werd door de kayak company en werd afgezet bij de hostel in National Park.
De whanganui river is echt prachtig, sommige stukken is er bijna geen stroming op de rivier en andere stukken heb je stroomversnellingen en watervallen.
Vooral de laatste 2 watervallen waren er lastig, dit staat op de kaart ook aangegeven als gevaarlijk.
Eerst kom je in een sterke stroming terecht daarna komt de waterval, na de waterval kom je weer in een sterke stroming terecht hierna moest je een scherpe bocht maken om tussen een grote rots en een rotswand.
Gelukkig deze 3 dagen niet met de kano omgegaan.
In National park de Tongariro Crossing gedaan.
De Tongariro crossing is 1 van de mooiste wandeling van new Zealand, de wandeling loopt door een vulkanich gebied.
In dit gebied liggen 3 vulkanen, het zijn de meest actieve vulkanen ter wereld.
Gemiddeld is er elke 3 jaar een uitbarsting.
De laatste was op 21 november 2012, in 2012 zijn er 2 uitbarsting geweest.
Een deel van de crossing is nog steeds gesloten om het er nog te warm is en omdat er op verschillende plaatsen nog steeds rook uit de grond komt.
Ik heb de zwaarste wandeling van de crossing gemaakt namelijk naar de top van Mount Ngarahou (Mt Doom in LOTR).
Het is niet echt een wandeling maar meer klimmen.
Er loopt geen pad naar boven, je moet over rotsen naar boven klimmen.
In totaal heb ik er 2 uur over gedaan om naar boven te komen, wat echt ongelooflijk gevaarlijk was door de sterke wind.
Soms kwamen er grote rotsblokken naar beneden vallen of je ging op een grote steen staan die ook gelijk naar beneden valt , zodat je een paar meter naar beneden glijdt.
De top was maar 1,5 meter breed voordat de gigantische krater begint.
Op de top kon ik helaas niet staan anders werd je gelijk de krater ingeblazen, gelukkig kon ik achter een grote rots gaan zitten waar ik een prachtig uitzicht had.
De krater was echt super groot en diep, op de bodem van de krater lag een laag ijs.
Toen het weer tijd was om naar beneden te gaan ben ik naar de andere kant van de vulkaan gekropen waar alleen grind lag.
Vanuit hier kon je makkelijk naar beneden springen en glijden, maar wel een paar keer gevallen en mijn hand opengehaald.
Ik heb er maar 25 minuten over gedaan om naar beneden te komen.
Het was echt de zwaarste wandeling die ik ooit gemaakt heb.
De volgende dag een wandeling gemaakt naar een waterval wat echt prachtig was, en de dag erna hele dag in de jacuzzi gezeten en film gekeken.
Het volgende reisverslag komt uit Thailand YEEAH!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
